Χαλβάς με μούστο!


Έπειδη μου αρέσει πολύ ο χαλβάς και λατρεύω την μουσταλευριά αποφάσισα να
"παντρέψω" τις δυο αυτές γεύσεις! Να λοιπόν το .... μωρό τους :)

Υλικά

1 ποτήρι νερού ελαιόλαδο
2 ποτήρια νερού σιμιγδάλι 
 (1ψιλό & 1χοντρό ή μόνο ψιλό ή μόνο χοντρό)

Υλικά για το σιρόπι:

2 ποτήρι νερό
1 ποτήρι μούστο
1 ποτήρι φυσικό χυμό πορτοκάλι περασμένο από σουρωτήρι
3 ποτήρια  ζάχαρη
1 σφηνάκι κονιάκ

Ετοιμασία

Αρχικά ετοιμάζουμε το σιρόπι.
Βράζουμε το μούστο και ξαφρίζουμε πολύ καλά.
Περνάμε το μούστο απο ένα λεπτό πανάκι , μέσα σε σουρωτήρι 
ώστε να καθαριστεί εντελώς και ξαναβάζουμε σε καθαρή κατσαρόλα. 
Έπειτα προσθέτουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά μας :
χυμό πορτοκαλιού , νερό , ζάχαρη και βράζουμε για 7 λεπτά και μόλις αποσύρουμε
από την φωτιά προσθέτουμε το κονιάκ.

Έπειτα ετοιμάζουμε το μείγμα του χαλβά μας, Βάζουμε το λάδι να ζεσταθεί ρίχνουμε μέσα το σιμιγδάλι.Καβουρδίζουμε τα υλικά ανακατεύοντας με μια ξύλινη κουτάλα μέχρι να χάσει το σιμιγδάλι το αρχικό το άσπρο χρώμα.

Ρίχνουμε με προσοχή το σιρόπι στο  σιμιγδάλι .... πιτσιλάει πάρα πολύ!!! εγώ φτιάχνω το χαλβά πάντα στα πίσω μάτια της κουζίνας και την ώρα που ρίχνω το σιρόπι κρατάω το καπάκι της κατσαρόλας και σκεπάζω κατευθείαν την κατσαρόλα.

Χαμηλώνουμε την φωτιά και ανακατεύουμε μέχρι να αρχίσει να ξεκολλά ο χαλβάς από τα πλαϊνά του σκεύους.

Κατεβάζουμε την κατσαρόλα από την φωτιά , σκεπάζουμε με μια πετσέτα κουζίνας την καπακώνουμε και αφήνουμε το χαλβά λίγο να κρυώσει.

Μοιράζουμε σε ατομικά φορμάκια ή φόρμα του κέικ και σερβίρουμε πασπαλίζοντας με άχνη ζάχαρη , κανέλα , σουσάμι , καρύδια , αμύγδαλα ...

Καλή επιτυχία!

Μούστος!




Μούστος πρόκειται για τον "ωμό" χυμό σταφυλιών , προτού δηλαδή περάσει από την διαδικασία της ζύμωσης για να γίνει κρασί. 'Οταν τον βράσουμε και πήξει , έχουμε το λεγόμενο πετιμέζι. Είναι ένα  μέρος της γαστρονομικής μας παράδοσης από αρχαιοτάτων χρόνων , μια από τις δυο γλυκαντικές ουσίες (η άλλη ήταν το μέλι).

Ο "οπός" των σταφυλιών ΄'οπως τον έλεγαν , έχει διάφορες ουσίες αναλόγως με το πόσο βρασμένος και πυκνός ήταν.

Η πιο εκλεκτή και ακριβή μορφή ήταν ο γλεύκος , από τα πολύ ώριμα ή παραγινωμένα σταφύλια πριν να πατηθούν.

Το έψημα ,  ήταν πολύ πυκνός οπός και χρησιμοποιούταν σαν υποκατάστατο του μελιού.

 Ο έψετος ήταν παρόμοιος αλλά λίγο πιο ρευστός από το έψημα.

Τέλος υπήρχε και το σίραιον άλλο ένα προϊόν από συμπυκνωμένο μούστο για τι οποίο όμως δεν γνωρίζουμε πολλά.

Ο Αθηναίος αναφέρει μια συνταγή ψαριού με μούστο ως παράδειγμα της μαγειρικής τέχνης , σημειώνοντας ότι τέτοιου είδους δημιουργίες απέτρεψαν τον άνθρωπο από τον κανιβαλισμό!

Τα δύο πιο γνωστά παραδοσιακά παρασκευάσματα στη σημερινή πατροπαράδοτη μαγειρική είναι η μουσταλευριά και τα μουστοκούλουρα.

Υπάρχουν όμως πάρα πολλές σπεσιαλιτέ που χρησιμοποιούν μούστο. Στη Λήμνο συναντάται μία από τις πιο πρωτότυπες χρήσεις : βράζουν σπιτικά ζυμαρικά στον μούστο.

Αποξηραμένη μουσταλευριά φτιάχνουν σήμερα στην στην Τήνο και στην Ρούμελη.

Το σουτζούκ λουκούμ  της Βόρειας Ελλάδας και ο Κυπριακός σιουτζιούκος  ( σιουτζιούκος ) έχουν ως βάση τα καρύδια με πολλές στρώσεις από  μουσταλευριά  η οποία αποξηραίνεται και αποκτά υφή ζελέ!


*Να ευχαριστήσω πολύ την φίλη Έλενα , που με προμήθευσε μούστο , για τα φτιάξουμε και φέτος τις αγαπημένες μας λιχουδιές.