Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ταξιδευοντας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ταξιδευοντας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η πόλη που δεν είναι μόνο Καρναβάλι...


...Ή μήπως δεν είναι έτσι.

Η Πάτρα ζει και αναπνέει για το καρναβάλι της και γι αυτό δεν είναι άδικα το πιο επιτυχημένο της Ελλάδας.


Έτσι και φέτος, με  το που θα τελειώσει το Καρναβάλι,  το Καρναβαλικό Κομιτάτο
(κάτι σαν μια επιτροπή που διαχειρίζεται τα καρναβαλικά δρώμενα τα Πάτρας) θα ξεκινήσει τις προετοιμασίες για την επόμενη διοργάνωση, γιατί για τους Πατρινούς σε ό,τι έχει να κάνει με την Απόκρια, ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.




Η πόλη, έτσι κι αλλιώς χωρίζεται σε γκρουπάκια και το καθένα ετοιμάζει, με γνώμονα την πρωτοτυπία και τον εντυπωσιασμό, τα κουστούμια που θα διαγωνιστούν για την καλύτερη αμφίεση στο τέλος της παρέλασης. Τα γκρουπ κάνουν στέκια τους διάφορα μαγαζιά και για εβδομάδες κάθε γωνιά της Πάτρας πλημμυρίζει από χρώματα κι αρώματα καρναβαλιού. Ακόμη και η οικονομική κρίση δεν φαίνεται να επηρεάζει τη διάθεση των χαρούμενων αυτών ανθρώπων που ξέρουν πολύ καλά ότι εκδηλώσεις όπως τα περίφημα “Μπουρμπούλια”, το Κυνήγι του Θησαυρού, η δοκιμαστική και, φυσικά, η μεγάλη παρέλαση των καρναβαλικών ομάδων και των εντυπωσιακών αρμάτων το τελευταίο σαββατοκύριακο της Αποκριάς είναι θεσμός για την πόλη, που για μερικές μέρες γίνεται το κέντρο του ξεφαντώματος για χιλιάδες επισκέπτες που φτάνουν ως εδώ από όλα τα μέρη της Ελλάδας.

Το να ταξιδέψεις ως την Πάτρα την εποχή του  Καρναβαλιού είναι, όπως καταλαβαίνετε, μια απόφαση αρκετά τολμηρή και  επιβάλλεται να εμπεριέχει και μια  δόση τρέλας. Η πόλη ζει σε ξέφρενους  ρυθμούς μαζί με τους ξενοδόχους, τους ιδιοκτήτες δωματίων, τους εστιάτορες, τους ιδιοκτήτες νυχτερινών μαγαζιών. Αν θελήσετε απλώς να κάνετε τουρισμό στην Πάτρα, και να δείτε την πόλη στην καθημερινότητά της, αλλά και να ευχαριστηθείτε τα αξιοθέατα με την ησυχία σας, κάντε το μια άλλη εποχή του χρόνου. Τις ήσυχες ημέρες της Άνοιξης και του καλοκαιριού, η Πάτρα ζει σε ήρεμους ρυθμούς.



Οι δρόμοι της μποτιλιάρουν τις ώρες αιχμής, αλλά σχεδόν πάντοτε ο ξένος θα βρει το δρόμο της επιστροφής στο σημείο αφετηρίας, αφού η ρυμοτομία της το επιτρέπει. Θα σας ξαφνιάσει ευχάριστα το σχέδιο της που έγινε στα μετεπαναστατικά χρόνια και ανάδειξε την Πάτρα ως πόλη πρότυπο. Οι δρόμοι είναι μεγάλοι, οι κεντρικοί μονοδρομημένοι με απόλυτη λογική, τα πεζοδρόμια εύκολα να περπατηθούν και οι πλατείες μεγάλες και ευχάριστες από την πρώτη ματιά. Προσθέστε σε αυτά τις αρκετές πεζοδρομήσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια και θα πάρετε εύκολα την απόφαση να αφήσετε το αυτοκίνητό σας για να την περπατήσετε.

Φυσικά, οι αποστάσεις δεν είναι αμελητέες. Για να πάτε, για παράδειγμα από το κέντρο της πόλης στον Άγιο Ανδρέα θα πρέπει να περπατήσετε για περίπου 20 λεπτά, ανάλογα με τις αντοχές σας. Είναι, όμως, μια επίσκεψη που επιβάλλεται να κάνετε, καθώς ο ναός που είναι αφιερωμένος στον πολιούχο της πόλης, αποτελεί ένα από τα εντυπωσιακότερα δείγματα βυζαντινής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα. Στέκει επιβλητικός με τους αμέτρητους τρούλους του, στη νότια πλευρά του λιμανιού. Θεμελιώθηκε το 1908 και θεωρείται δικαιωματικά ο μεγαλύτερος και επιβλητικότερος ορθόδοξος ναός των Βαλκανίων. Οι αγιογραφίες στο εσωτερικό του σου κόβουν την ανάσα, μαζί με τον τρούλο που στέκει ακλόνητος στα 46 μέτρα από το έδαφος. Εξαιρετικός είναι και ο τεράστιος ξυλόγλυπτος πολυέλαιος, αλλά και το μαρμάρινο τέμπλο. Οι πιστοί που θα βρεθούν στο εσωτερικό του έχουν την ευκαιρία να προσκυνήσουν την κάρα του Αγίου, που βρίσκεται σε ειδική ασημένια λάρνακα, στο δεξιό άκρο του.







Δίπλα στον ναό, βρίσκεται  αποκαταστημένος ο παλιός ναός, που χτίστηκε το 1843 από τον γνωστό αρχιτέκτονα Λύσανδρο Καυταντζόγλου και φιλοξενεί το περίφημο πηγάδι του Αγίου Ανδρέα, στο σημείο όπου προϋπήρχε η μαντική πηγή της Δήμητρας, κατά την αρχαιότητα.


Επιστρέφοντας στο  κέντρο της πόλης μέσω της οδού Αγίου Ανδρέου, στρίβουμε δεξιά  στη Γεροκωστοπούλου και βρισκόμαστε  μπροστά στην Πλατεία Δημοκρατίας ή Βασιλέως Γεωργίου, την πιο κεντρική της πόλης, που συγκεντρώνει τη μέρα της μεγάλης παρέλασης όλα τα άρματα και τα καρναβαλικά γκρουπ που συμμετέχουν στα διάφορα δρώμενα του τελευταίου διημέρου της Αποκριάς. Από τα πολύ παλιά χρόνια, εδώ συγκεντρώνονταν όλοι οι πατρινοί που έκαναν τον απογευματινό τους περίπατο, έπιναν τον καφέ τους στα καφενεία, συζητούσαν τις πολιτικές εξελίξεις και ατένιζαν τους σχηματισμούς των νερών στα δύο χαρακτηριστικά συντριβάνια στις δύο άκρες της.



Στην Πλατεία δεσπόζει το Δημοτικό Θέατρο Απόλλων, έργο του Ερνέστου Τσίλερ από το 1872, από το οποίο έχουν παρελάσει στο πέρασμα των χρόνων πολύ μεγάλοι θίασοι και σήμερα αποτελεί τη στέγη του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας.

  




Πολύ κοντά στην πλατεία, στη διασταύρωση των  οδών Βότση και Μαιζώνος, θα βρείτε το κτήριο του Δημαρχείου, που χτίστηκε το 1880 και φιλοξενεί στις αίθουσές του τοιχογραφίες του Ε. Θωμόπουλου. Η πιο δημοφιλής πλατεία της Πάτρας είναι, αναμφίβολα, τα Ψηλά Αλώνια, στην οποία για να φτάσετε από την Πλατεία Δημοκρατίας θα πρέπει να περπατήσετε ακόμη 15 λεπτά με κατεύθυνση νότια, μέσω της Γεροκωστοπούλου και στο τέρμα της να κάνετε δεξιά στην 25ης Μαρτίου και στη συνέχεια να μπείτε στην οδό Σισίνη. Η πλατεία πήρε το όνομά της από τη χρήση που είχε στο παρελθόν ως αλώνι για τις σταφίδες. Σήμερα αποτελεί έναν μικρό πνεύμονα πρασίνου για τους πατρινούς και ειδυλλιακό τόπο για συναντήσεις και επικοινωνία στις καφετέριες ή στις πρασιές της, όταν ο καιρός το επιτρέπει.

Το 1944 στην πλατεία αυτή απαγχονίστηκαν αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Στις 20-3-1923 έγινε τελετή αποκαλυπτηρίων του χάλκινου ανδριάντος του μητροπολίτη Παλαιών Γερμανού και στις 24-3-1953 της προτομής του Κωστή Παλαμά.



Έχοντας φτάσει στα  ψηλά, είστε ήδη πολύ κοντά στην περιοχή που κρύβει και το μεγαλύτερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, σε μνημεία που στέκουν ακόμη αντέχοντας το χρόνο και δίνουν μια πολύ καλή εικόνα για το πως ήταν η πόλη στα ρωμαϊκά και τα χρόνια του μεσαίωνα. Αν ακολουθήσετε και πάλι τη Σισίνη προς τα πίσω θα καταλήξετε στην οδό Παλαιών Πατρών Γερμανού όπου βρίσκεται το Ρωμαϊκό Ωδείο, που θα διακρίνετε αμέσως, από τον κατακόκκινο πλίνθινο περίβολό του. Το θέατρο αναστηλώθηκε στην αρχική του μορφή το 1956 και έχει αποτελέσει, τις τελευταίες δεκαετίες την καρδιά των πολιτιστικών εκδηλώσεων της πόλης.

Αν βρεθείτε στην Πάτρα το καλοκαίρι, δεν αποκλείεται να σας δοθεί η ευκαιρία να παρακολουθήσετε από τις κερκίδες του κάποια από τις παραστάσεις του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας. Σε απόσταση αναπνοής από το Ωδείο μπορείτε θα ανακαλύψετε το ναό του Παντοκράτορα. Πρόκειται για μια βυζαντινή εκκλησία του 900 μ.Χ. κτισμένη στα ερείπια αρχαίου ναού που ήταν αφιερωμένος στον Δία.




Αν ανεβείτε ως εδώ και κατορθώσετε να βρείτε το κάστρο ανοικτό για περιήγηση, ρωτήστε να μάθετε για τον θρύλο της Πατρινέλας, ενός ονόματος που είχε στοιχειώσει για χρόνια την πόλη, με αφορμή την ύπαρξη ενός παράξενου αγάλματος που βρέθηκε εντοιχισμένο στα τείχη του. Η περιοχή γύρω από το φρούριο είναι και από τις πιο ενδιαφέρουσες αρχιτεκτονικά σε ό,τι αφορά στα ιδιωτικά κτήρια.


Στην Άνω Πόλη θα δείτε σπίτια νεοκλασικά και διατηρητέα, μέσα σε ήσυχες γειτονιές και με πολύ όμορφη θέα προς τη θάλασσα και το κέντρο της Πάτρας. Με μια γρήγορη ματιά αντιλαμβάνεται κανείς ότι η περιοχή γύρω από το Κάστρο εξακολουθεί να θεωρείται και σήμερα η πιο όμορφη της πόλης και γι αυτό, μάλλον, και από τις πιο ακριβές, μαζί με τα Ψηλά Αλώνια. 

Η καρδιά της Πάτρας, πάντως, χτυπάει στους μεγάλους κεντρικούς της δρόμους. Κατηφορίζοντας για  το λιμάνι, μέσω της 25ης Μαρτίου και  της Αγίου Νικολάου, θα βρεθείτε στην Πλατεία των Τριών Συμμάχων, που πήρε το όνομά της από την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία, συμμάχους της Ελλάδας στα χρόνια της επανάστασης. Εδώ αναπαύεται με μικρή κλίση προς τα πάνω το πολύ χαρακτηριστικό ρολόι που είναι φτιαγμένο με πρασινάδα και λουλούδια. Η οδός Αγίου Νικολάου που σας οδήγησε εδώ, έχει διαμορφωθεί σε πεζόδρομο στα δύο τελευταία της τμήματα και γι αυτό είναι ιδανική για να απολαύσετε ένα ακόμη ρόφημα. Αν σας πιάσει το σκοτάδι και θέλετε κάτι εναλλακτικό για την ψυχαγωγία σας, ο διατηρητέος κινηματογράφος Ιντεάλ βρίσκεται πολύ κοντά σας, στο τμήμα του πεζόδρομου ανάμεσα στην Αγίου Ανδρέου και τη Μιχαλακοπούλου.

Αν, όμως, είναι νωρίς και προλάβετε πριν τις 3 το απόγευμα που κλείνει, πολύ κοντά σας, στην Πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως (ή Βασιλίσσης Όλγας) βρίσκεται το παλιό Αρχαιολογικό Μουσείο. Και λέμε παλιό, γιατί η Πάτρα, εδώ και μερικούς μήνες, διαθέτει το δικό της κόσμημα, το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο, που φτιάχτηκε με μεράκι και προσήλωση στους κανόνες που όρισαν οι μουσειογραφικές μελέτες. Το Νέο Μουσείο είναι ίσως το καλύτερο μετά το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης και θα σας ταξιδέψει σε περίπου 20 αιώνες ιστορίας της περιοχής, με εκθέματα από τους προϊστορικούς χρόνους, έως την ύστερη ρωμαϊκή εποχή. 

Εκθεσιακοί χώροι  με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους επισκέπτες είναι ακόμη το Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο (Πλατεία Γεωργίου), το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης (Κορυτσάς και Μαυροκορδάτου) και το Μουσείο Τύπου (στο κτίριο της Ένωσης Συντακτών, Μαιζώνος 200).

Σε ολόκληρη αυτή την  περιπλάνησή σας στην πόλη της  Πάτρας δεν αποκλείεται συναντήσετε  τμήματα του Ρωμαϊκού Υδραγωγείου της πόλης, που είναι σωσμένα σε διάφορες γωνιές της. Το υδραγωγείο είχε μήκος 6,5 χιλιομέτρων και ήταν ο βασικός άξονας ενός προηγμένου για την εποχή του έργου ύδρευσης, που αποκαλύπτεται σε διάφορες ανασκαφές μέσα στην πόλη. 

Τελευταία, αλλά και  πιο έντονη εικόνα που θα έχετε από την Πάτρα είναι αυτή που θα αντικρίσετε στο λιμάνι και τον παραλιακό δρόμο, την Όθωνος-Αμαλίας. Η εικόνα της αποβιομηχάνισης που έπληξε την πόλη τις τελευταίες δεκαετίες είναι έντονα χαραγμένη σε παλιά βιομηχανικά κτήρια που στέκουν εκεί, μνημεία αλλοτινών παραγωγικών και ευτυχισμένων εποχών. Ανάμεσά τους φιγούρες θλιβερές εκατοντάδες λαθρομετανάστες που αναζητούν διέξοδο προς τη δυτική Ευρώπη, μέσα από τα καράβια που φεύγουν για τα λιμάνια της Ιταλίας. Και μπροστά σας να απλώνονται οι γραμμές του τρένου, ο παλιός σταθμός και κάποια κουφάρια βαγονιών σε άλλες πλευρές της γραμμής, που μένουν για χρόνια ακίνητα και χωρίς προοπτική. Η πόλη, ωστόσο, προσπαθεί να αντιπαλέψει τη μιζέρια και αν και δεν το κατορθώνει πάντοτε, τουλάχιστον ελπίζει. 







πηγή : http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=125346 ,
φωτογραφίες : http://www.e-patras.gr/portal/web/municipality/home


Καλές απόκριες σε όλους , καλή διασκέδαση!

Ο Οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού -Καλαβρύτων κάτω από την σκιά του Χελμού !



Πριν από 113 περίπου χρόνια, ο οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού-Καλαβρύτων, ξεκινώντας από την παραλιακή πόλη του Διακοπτού και παράλληλα με τα χνάρια του ποταμού, έφτιαξε γέφυρες, τρύπησε σήραγγες, έριξε "δόντια" και κατάφερε να σκαρφαλώσει μέχρι τα Καλάβρυτα.

Από τότε και μέχρι σήμερα, ο Βουραϊκός ποταμός και  ο Οδοντωτός πορεύονται μαζί. Το τραινάκι ενσωματώθηκε τόσο καλά στο φυσικό περιβάλλον, που μοιάζει σαν να ήταν πάντα εκεί. Ο τρόπος της κατασκευής του δεν επιβάρυνε  το οικοσύστημα του φαραγγιού. Με το ξύλο και την πέτρα της περιοχής, οι τεχνικοί έκαναν για χάρη του τραίνου έργα που νομίζεις ότι τα έφτιαξε η φύση από μόνη της. 

Οδοντωτός δεν είναι απλώς το "τραινάκι".
Το φαράγγι του Βουραϊκού και ο οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού-Καλαβρύτων είναι μια μοναδική ατραξιόν της Ελλάδος.


διαβάστε περισσότερα : http://www.ododotos.com/

δείτε ακόμα :
www.kalavrita.gr www.diakopto.gr www.achaia.gr
www.web-greece.gr
www.xionodromika.gr
http://www.ododotos.gr/

 


Μεγανήσι!


Το Μεγανήσι, γνωστό στην αρχαιότητα ως “Τάφος”, έχοντας εποικιστεί από τη Νεολιθική Εποχή, συγκεντρώνει πλήθος αναφορών από τους φημισμένους συγγραφείς της αρχαίας γραμματείας, αρχής γενομένης από τον Όμηρο. Κυρίως στην Οδύσσεια, αλλά και στα βιβλία του Στράβωνα και στον ίδιο τον Ευριπίδη εμφανίζεται γλαφυρά η δράση των τότε κατοίκων του. Οι Τάφιοι σχετίζονταν κυρίως με το θαλάσσιο εμπόριο αλλά και με την πειρατεία. Οι Τηλεβόες, συγγενικό φύλο των Ταφίων φέρονται και ως αποικιστές στην Ιταλική χερσόνησο και αλλού.


Ο μύθος συμπλέκεται με την πραγματικότητα για να καταδείξει την υπαγωγή του νησιού σε υπέρτερες στρατιωτικές δυνάμεις από την Κεφαλλονιά και εν τέλει από την Κόρινθο τον 7ο αιώνα π.Χ. Αργότερα ακολουθεί την ιστορική μοίρα της Λευκάδας ίσαμε το τέλος του Μεσαίωνα. Οι συχνές επιδρομές των ανεξέλεγκτων πειρατών σχεδόν ερημώνουν το νησί, που κατοικείται περιστασιακά από μικροϊδιοκτήτες γης και τους ιερείς της μονής του Αγίου Ιωάννη.

Κατά την Ενετοκρατία εμφανίζονται τα πρώτα μορφώματα χωριών και οργανωμένης κοινωνίας, αγροτικής και κτηνοτροφικής ενασχόλησης. Το Μεγανήσι περνά από πολλούς αφέντες με πρώτο τον κόμη Μεταξά στα 1691. Το ισχύον φεουδαρχικό σύστημα δεν προσφέρει τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη της οικονομίας και ο πληθυσμός που αρχίζει να αυξάνεται παραμένει στην ανέχεια, όπως καταμαρτυρούν δυτικοί περιηγητές του 18ου και 19ου αιώνα.

Η πορεία προς την Ελληνική Επανάσταση του 1821 βρίσκει το Μεγανήσι να συμμετέχει ενεργά, αφού αποτελεί καταφύγιο κλεφταρματολών, όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης και ο Ανδρούτσος. Η λαμπρή φυσιογνωμία του στρατηγού Δήμου Τσέλιου Φερεντίνου, σφραγίζει την εποχή αυτή. Ο Μεγανησιώτης οπλαρχηγός καταδεικνύει πλούσια στρατιωτική δράση στην περιοχή Ξηρόμερου, οχυρώνει το Λεσίνι κάνοντας το απρόσβλητο από τους Τούρκους και συμμετέχει σε πάμπολλες σημαντικές πολιορκίες και μάχες φανερώνοντας τα ιδεώδη του πατριωτισμού, της γενναιότητας και της ακεραιότητας που τον χαρακτηρίζουν. Θεωρείται από τις κορυφαίες μορφές της Επανάστασης και δεν χάνει την ευκαιρία να μνημονεύει το νησί της καταγωγής του αποκαλώντας το “παράδεισο”.

Η πληθυσμιακή αύξηση που παρατηρείται μέχρι την αυγή του 20ου αιώνα έχει να κάνει με την επιστροφή των Μεγανησιωτών στη θάλασσα και το εμπόριο. Η πολιτιστική στάθμη ανέρχεται εντυπωσιακά (πανεπιστημιακά διπλώματα, θεατρικές παραστάσεις), ενώ παράλληλα η άγονη γη σπρώχνει τους άρρενες αγρότες στη μετανάστευση κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος φέρνει τους Ιταλούς και κατόπιν τους Γερμανούς στο νησί, που όμως ασκούν ήπια διοικητική πρακτική τηρουμένων των αναλογιών. Πολλοί Μεγανησιώτες συμμετέχουν τότε στην Αντιστασιακή δράση πληρώνοντας και τον ανάλογο φόρο αίματος.

Το 1951 ο πληθυσμός φτάνει στο μέγιστό του για να ακολουθήσει ένα νέο κύμα μετανάστευσης προς την Αυστραλία και την Αμερική.Η ναυτιλία γίνεται σταδιακά ο νέος κίονας που υποβαστάζει την οικονομία του νησιού. Η γεωγραφική ιδιαιτερότητα του Μεγανησίου όμως, το αφήνει πρακτικά αλώβητο μέχρι τη Μεταπολίτευση , διασώζοντας τα ήθη , τις παραδόσεις και τις συνήθειες των ανθρώπων του.

Οι δεκαετίες του ΄70 και του 80΄είναι ορόσημο από τη σκοπιά της τεχνολογικής και κοινωνικής του προόδου , οδηγώντας το νησί στην εποχή του νεωτερισμού. Αυτό που παραμένει είναι η ιδιαιτερότητας της γλώσσας και του Μεγανησιώτικου χαρακτήρα. Τα αμέσως επόμενα χρόνια το νησί αλλάζει μορφή και εγκαταλείπει τη ναυτική παράδοση για να στραφεί στον ολοένα ανερχόμενο τουρισμό.

Η ιστορική αυτή περιοδολόγηση καταδεικνύει σε πολλά σημεία της τα άρρηκτα δεσμά των ανθρώπων του με τη θάλασσα, καθώς και το ανένταχτο της Μεγανησιώτικης ψυχής και την κλίση προς τις τέχνες και τα γράμματα. Στην αυγή του 21ου αιώνα , το Μεγανήσι μοιάζει να αναζητά ακόμα την παγίωση της ταυτότητας του μα, δίχως άλλο, μέσα στην παγκοσμιοποιητική χοάνη, κατορθώνει να αντιστέκεται στην άλωση της διαφορετικότητας και της αυθεντικότητας του μικρού του παραδείσου.











Νέδα : το μοναδικό θηλυκό ποτάμι της Ελλάδας



Η Νέδα είναι το μοναδικό θηλυκό ποτάμι της Ελλάδας. Αποτελεί το φυσικό σύνορο μεταξύ Ηλείας και Μεσσηνίας. Ξεκινά στους πρόποδες του Λυκαίου όρους, και μετά από μιά περιπετειώδη και εκπληκτική πορεία ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση, στενά φαράγγια και σκοτεινά σπήλαια, καταλήγει στον φιλικό και εύφορο κάμπο του Κυπαρισσιακού κόλπου.



Διαδρομή: Η συνολική του διαδρομή είναι περίπου 32 χιλιόμετρα. Δεν μπορεί να παραλείψει κανείς τα λαμπρά μνημεία, τα γραφικά πετρογέφυρα, τους ιστορικούς τόπους που συναντά ακολουθώντας τη ροή του.


Ιστορία: Σύμφωνα με τη Μυθολογία η Νέδα ήταν νύμφη, θεότητα των υδάτων. Η μητέρα του Δία όταν τον γέννησε στο Λύκαιον όρος, εμπιστεύθηκε την ανατροφή του στη Νέδα και άλλες δύο νύμφες, την Αγνώ και τη Θεισόα. (Σήμερα, στα μικρά χωριουδάκια της περιοχής βλέπουμε τα ονόματα αυτά.)


Την περιοχή κατοίκησαν οι Πελασγοί. Αναφέρεται ο βασιλιάς των Πελασγών ο Λυκάων ως ο ιδρυτής της αρχαίας Λυκόσουρας, και ο πατέρας του Φιγάλου ως ο ιδρυτής της αρχαίας Φιγαλείας. Οι Φιγαλείς στην περιοχή τους έκτισαν με τον Ικτίνο (τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα), τον περίφημο ναό του Επικούριου Απόλλωνα, ο οποίος τους βοήθησε να ανακτήσουν την πόλη τους από τους Σπαρτιάτες.


Πρόσβαση: Υπάρχουν δύο κύριες προσβάσεις στο ποτάμι, άν θέλει να το ακολουθήσει από την αρχή. Η πρώτη πρόσβαση είναι από την παραλιακή εθνική οδό Πύργου - Κυπαρισσίας. Στρίβουμε ανατολικά προς Λέπρεο και Νέα Φιγαλεία. Στα 7,5χλμ φάνουμε στο Λέπρεο και από κεί σε άλλα 6 στη Νέα Φιγαλεία με ωραία πέτρινα σπιτάκια. Κατόπιν περνάμε στα Πετράλωνα και σε απότομη πλαγιά όπου φαίνεται από ψηλά η κοιλάδα της Νέδας. Συνεχίζουμε στα Περιβόλια, και δεξιά στη Φιγαλεία. (Από κεί μπορεί να επισκεφθεί κανείς τον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Φιγαλείας.) Από τα Περιβόλια δυτικά προς το Δραγώγι και μετά βρισκόμαστε μπροστά από τον Ναό του Επικούριου Απόλλωνα. Συνεχίζουμε βόρεια και φθάνουμε στο κρυμένο χωριό Σκληρού όπου υπάρχει μικρός ξενώνας, και η όμορφη πέτρινη εκκλησία του Αγ. Γεωργίου. Συνεχίζουμε ανατολικά για τον Άγιο Σώστη με την δροσερή πλατεία του Άγ. Γιάννη όπου γίνεται μεγάλο πανηγύρι στις 29 Αυγούστου. Επιστρέφουμε στον κεντρικό δρόμο και κινούμαστε δυτικά προς το χωριό Αμπελιώνα με τις καστανιές και τα πολλά νερά. Μετά το χωριό στρίβουμε αριστερά πρός το χωριό Νέδα ή δεξιά προς το χωριό Πέτρα που είναι στην καρδιά της Νέδας.


Η άλλη πρόσβαση είναι από τον κεντρικό δρόμο Καλαμάτας - Κυπαρισσίας. Έξοδος στο Δώριο και ακολουθούμε την διαδρομή στα χωριά της Άνω Μεσσηνίας Ψάρι, Σύριζο, Στάσιμο, Κακαλέτρι, Νέδα.


Μαγιώ, αθλητικά παπούτσια απαραίτητα, και ... καλή διάσχιση !!!

Ταξίδι στα Κύθηρα!

Τα Κύθηρα, νησί γνωστό και με την παλαιότερη ενετική ονομασία Τσιρίγο (Cerigo) είναι, κατά τη μυθολογία, το νησί της θεάς Ουράνιας Αφροδίτης και του Έρωτα. Βρίσκεται στη Νότιο Ελλάδα, στα νότια της Πελοποννήσου και νοτιότερα της Ελαφόνησου και του κάβο Μαλιά.






Τα Κύθηρα συνδέονται ακτοπλοϊκά όλο το χρόνο με τον Πειραιά και το Καστέλι της Κρήτης. Συνδέονται επίσης με την Καλαμάτα, το Γύθειο και την Νεάπολη Λακωνίας. Τα Κύθηρα διαθέτουν αεροδρόμιο και συνδέονται αεροπορικά με την Αθήνα όλο το χρόνο με δρομολόγια της Ολυμπιακής αεροπορίας. Το αεροδρόμιο βρίσκεται 8 χλμ. από την Χώρα.











Γενικά:







Κύθηρα, το νησί που θεά Αφροδίτη επέλεξε να αναδυθεί. Τα Κύθηρα βρίσκονται στα νότια της Πελοποννήσου, ανήκουν στα Επτάνησα και λόγω της γεωγραφικής τους θέσης έχουν επηρεαστεί από διάφορους πολιτισμούς που διαμόρφωσαν με το πέρασμα των χρόνων ένα ιδιαίτερο ύφος στο νησί.



Τα Κύθηρα είναι καταπράσινα με χρυσές αμμουδιές και οροπέδια που φτάνουν ως την θάλασσα και σχηματίζουν μικρούς όρμους.



Χαρακτηριστικό των Κυθήρων είναι η περίεργη αρχιτεκτονική με στοιχεία από τα Επτάνησα, τις Κυκλάδες και την Πελοπόννησο. Στο νησί υπάρχουν Ενετικά, Βυζαντινά και μεσαιωνικά μνημεία. κάστρα, ξωκλήσια, και ανάμεσα τους σοκάκια με καμάρες σε κυκλαδίτικο ύφος.



Στη Χώρα πρωτεύουσα του νησιού το μεσαιωνικό κάστρο δεσπόζει από το ύψωμα και πιο κάτω τα κάτασπρα σπίτια σε κυκλαδίτικο ύφος δημιουργούν μια πανέμορφη εικόνα.









Αξιοθέατα







• Το μεσαιωνικό κάστρο της Χώρας (1503) και μέσα στο κάστρο οι εκκλησίες της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας, Παναγίας Ορφανής, του Παντοκράτορα, του Αγίου Ιωάννη και η κατοικία του ενετού άρχοντα.



• το κάστρο της Παλαιοχώρας με τα κτίσματα του 13ου αιώνα, ήταν η βυζαντινή πρωτεύουσα του νησιού και καταλαμβάνει το βορειότερο μέρος ενός απόκρημνου βράχου, ο οποίος εμφανίζεται στη μέση του φαραγγιού της Κακής Λαγκάδας.



• οι βυζαντινές εκκλησίες στη περιοχή Μέσα Βούργο



• στην Παλαιόπολη το Λουτρό της Αφροδίτης και το αρχαίο λιμάνι της Σκιάνδιας, υπολείμματα του οποίου διακρίνονται ακόμα στο βυθό



• το μοναστήρι της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας στο Λιβάδι και το κορυφαίο παραδοσιακό και θρησκευτικό έθιμο των Κυθήρων την λιτάνευση της εικόνας της



• το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου (1592)



• η Βυζαντινή εκκλησία της Ανάληψης του 13ου αιώνα όπου στεγάζεται η συλλογή έργων Βυζαντινής τέχνης



• το μικρό μεσαιωνικό κάστρο στην είσοδο του λιμανιού του Αβλέμονα,



• το φαράγγι της Κακής Λαγκάδας που καταλήγει στη θάλασσα,



• ο καταρράκτης στη Φόνισσα σε μια καταπράσινη ρεματιά με αιωνόβια δέντρα



• το Βενετσιάνικο κάστρο 16ου αιώνα.



• το Σπήλαιο της Αγίας Σοφίας κοντά στον Μυλοπόταμο με σταλακτίτες



• το μοναστήρι της Παναγιάς της Ορφανής, με το ξυλόγλυπτο τέμπλο



• η παλιά πέτρινη γέφυρα του Μάκβελ,



• το νησάκι Αντικύθηρα όπου ανακαλύφθηκε το περίφημο γλυπτό "Ο 'Εφηβος των Αντικυθήρων".







Το νησί της Oυρανίας Aφροδίτης(Κύθηρα)








Τα Κύθηρα, το νησί της Oυρανίας Aφροδίτης, το νοτιώτερο νησί των Επτανήσων, αποτελεί κι αυτό πόλο έλξης πολλών τουριστών κάθε χρόνο. Οι φυσικές του ομορφιές, τα ενετικά κάστρα, οι χρυσές αμμουδιές, τα μαγευτικά ηλιοβασιλέματα, οι ερημικές παραλίες, οι ήρεμοι ρυθμοί αλλά και μια υπόγεια ένταση που συναρπάζει… αυτά είναι τα Κύθηρα: ένας ξεχωριστός τόπος ονείρων...







Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Χώρα, είναι χτισμένη σε λόφο περίπου 2 χιλιόμετρα από τους δίδυμους ορμίσκους του παραθαλάσσιου οικισμού Καψάλι. Η εκπληκτική θέα προς τη θάλασσα, τα παραδοσιακά σπίτια και οι πολλές και παλιές εκκλησίες, δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα. Αξίζει να επισκεφθείτε το Αρχαιολογικό και Λαογραφικό μουσείο καθώς και το Βενετσιάνικο κάστρο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι εκκλησίες της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας, του Αγίου Ιωάννη και του Παντοκράτορα.







Στα Κύθηρα υπαρχουν πολλά μικρά χωριά, το καθένα με την ιδιαίτερη ομορφιά του. Ο Αβλέμονας με τα γραφικά λιμανάκια του (24 χιλιόμετρα από τη Χώρα), η Αγία Πελαγία, το βόρειο λιμάνι του νησιού (με το φαράγγι της Λαγκαδιάς και το καταπράσινο χωριό Καραβάς που βρίσκεται 5 χιλιόμετρα βορειότερα), ο τουριστικός οικισμός Διακόφτι (που είναι και το νέο λιμάνι του νησιού) στα ανατολικά, το διατηρητέο παραδοσιακό χωριό Λιβάδι στα νότια, με τις βυζαντινές εκκλησίες του και το τοξωτό γεφύρι του και ο Μυλοπόταμος, ένα από τα ωραιότερα χωριά του νησιού πνιγμένο στο πράσινο.







Ο Μυλοπόταμος, που αποτέλεσε διοικητικό κέντρο επί Ενετοκρατίας, έχει πολλά αξιοθέατα. Αναφέρουμε ενδεικτικά το Βενετσιάνικο κάστρο στην Κάτω Χώρα, τον καταρράκτη της Φόνισσας, το σπήλαιο της Αγίας Σοφίας και τη Μονή Ορφανής που βρίσκεται μέσα σε σπηλιά.







Τέλος, για πραγματική απόδραση στο χώρο και το χρόνο, θα πάτε στα Αντικύθηρα που απέχουν 24 χιλιόμετρα από το Καψάλι. Το νησάκι υπήρξε ορμητήριο των πειρατών και αιτία πολλών ναυαγίων. Μοναδικό του χωριό είναι ο Ποταμός.







Οι πιο γνωστές παραλίες στα Κύθηρα είναι το Καψαλάκι και η Φυρή Αμμος κοντά στη Χώρα, και η Πλατειά Αμμος στην Αγία Πελαγία όπου μπορείτε να απολαύσετε μπάνιο, θαλάσσια σπορ, αλλά και να χαλαρώσετε τις απογευματινές ώρες. Κατά μήκος του παραλιακού δρόμου, υπάρχουν πολλές γραφικές ταβέρνες που προσφέρουν τοπικές νοστιμιές. Το νησί φημίζεται για το γευστικότατο μέλι του και για τα νοστιμότατα φαγητά του.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Το νησί των Κυθήρων κατοικείται από τα πανάρχαια χρόνια. Η ιστορία του έχει συνδεθεί με σημαντικά ιστορικά γεγονότα αλλά και με μυθολογικές αφηγήσεις.
Ο Ησίοδος στη Θεογονία του αναφέρει ότι στο νησί γεννήθηκε η Αφροδίτη η ωραιότερη θεά του Ολύμπου.
Σύμφωνα λοιπόν με το μύθο η Αφροδίτη συνελήφθη στον αφρό της θάλασσας των Κυθήρων όταν ο Κρόνος έκοψε τα γεννητικά όργανα του Ουρανού και τα πέταξε στο πέλαγος.
Έτσι, από την ένωση των δύο αυτών στοιχείων γεννήθηκε η θεά του έρωτα, η οποία ταξίδεψε μέσα σ' ένα κοχύλι μέχρι την Κύπρο όπου και αναδύθηκε.
Τα Κύθηρα πρωτοκατοικήθηκαν από τους Φοίνικες. Αρχηγός τους ήταν ο Κύθηρος από τον οποίο πήρε και το νησί το όνομά του.
Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, τα νησί κατοικούνταν από τη νεολιθική εποχή. Έχουν βρεθεί ίχνη κατοίκησης που τοποθετούνται στο 3000 π.Χ.
Οι Φοίνικες επεξεργάζονταν τη πορφύρα - το κοχύλι από το οποίο παράγονταν το κόκκινο χρώμα - με το οποίο έβαφαν τα υφάσματα. Για την επεξεργασία του είχαν κατασκευάσει ειδικά εργαστήρια τα πορφυρεία. Εκείνη την εποχή το νησί ονομάζονταν και Πορφυρίς ή Πορφυρούσα.
Κατά τη δεύτερη χιλιετία οι Μινωίτες κατέστησαν τα Κύθηρα ως ενδιάμεσο σταθμό των ταξιδιών τους προς τη δύση. Σιγά - σιγά ίδρυσαν στο νησί μια ακμάζουσα αποικία, την πόλη Σκάνδεια που βρίσκονταν στη σημερινή θέση Παλαιόπολη. Επίσης, στο λόφο του Αβλέμονα στα βόρεια του νησιού ανακαλύφθηκε μινωικό ιερό με πολλά ενδιαφέροντα ευρήματα.
Στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν στο νησί οι Μυκηναίοι. Κατά τους κλασικούς χρόνους τα Κύθηρα πέρασαν στην κυριαρχία των Αργείων, των Σπαρτιατών και των Αθηναίων.
Ακολούθησαν οι Μακεδόνες που κυριάρχησαν για λίγο στο νησί και οι Ρωμαίοι.
Το 365 μ.Χ. ένας ισχυρός σεισμός έπληξε το νησί με συνέπεια να αλλάξει η γεωμορφολογία στην περιοχή της Σκάνδειας.
Τον 6ο αιώνα το νησί αρχίζει να κατοικείται συστηματικά. Είναι η εποχή του βυζαντίου και στα Κύθηρα παρατηρείται έντονη θρησκευτική δραστηριότητα. Στο νησί ιδρύονται περισσότερες από 300 εκκλησίες. Επίσης, τότε κτίστηκε και ο οχυρωμένος οικισμός του Αγίου Δημητρίου στην Παλιόχωρα, που ήταν και η μεσαιωνική πρωτεύουσα του νησιού. Υπάρχει ένας τοπικός θρύλος που αναφέρει ότι στην Παλιόχωρα υπήρχαν 365 εκκλησιές, μία για κάθε μέρα του έτους.
Μετά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1204, το νησί περιήλθε στην κυριαρχία των
Ενετών, οι οποίοι παραχώρησαν την διοίκηση των Κυθήρων στην οικογένεια Βενιέρη.
Αρχικά το νησί υπάγονταν στη βενετοκρατούμενη Κρήτη, αλλά τελικά ακολούθησε την κοινή ιστορική διαδρομή με τα υπόλοιπα Επτάνησα.
Την περίοδο της Ενετικής κυριαρχίας το νησί δέχτηκε πολλούς πρόσφυγες από την Πελοπόννησο και την Κρήτη και υπέστη πολλά δεινά από τις τούρκικες επιδρομές.
Το 1537 ο τρομερός πειρατής Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα εισέβαλε στο νησί και το λεηλάτησε.
Τον 17ο αιώνα η ζωή ξαναγύρισε στο νησί. Η Επτάνησος Πολιτεία (1800-1807)
Στις 21 Μαίου 1800, υπογράφηκε στην Κωσταντινούπολη συνθήκη όπου αναγνώριζε την ανεξαρτησία των Επτανήσων, με το όνομα «Πολιτεία των Επτά Ενωμένων Νησιών», στην οποία επικυρίαρχη ήταν η Τουρκία. Πρόκειται για το πρώτο ελληνικό ανεξάρτητο κράτος των νεότερων χρόνων, με δικό του Σύνταγμα και νόμους. Το πολιτειακό σχήμα όμως εντέλει δεν ευδοκίμησε, μια που σημειώθηκαν αυτονομιστικές εξεγέρσεις, ιδίως στο Ληξούρι, έως την κατάλυση της Επτανήσου Πολιτείας το 1807.
Τα Κύθηρα ακολουθώντας τη κοινή μοίρα των Επτανήσων πέρασε διαδοχικά από την κατοχή των Γάλλων, των Άγγλων και γνώρισε τις συνέπειες του Ρωσοτουρκικού πολέμου.
Το 1815 συμμετείχε στην Πολιτεία των Επτά Ενωμένων Νήσων.
Τον Μάιο του 1864 τα Κύθηρα ενώθηκαν με την Ελλάδα.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι Κυθήριοι συμμετείχαν στην Εθνική Αντίσταση.

Στις 4 Σεπτεμβρίου του 1944, τα Κύθηρα γράφουν ιστορία ως η πρώτη περιοχή της Ελλάδας που ελευθερώθηκε.